Al dansend komt Seaweed het nablijflokaal binnen. Onder zijn armen heeft hij een muziekspeler die op die een zacht maar duidelijk deuntje speelt. “Kom op mensen, laat jullie mooiste dansmoves eens even zien!” Het is duidelijk dat deze jongen wel in is voor een lekker feestje.
As The World Turns, maar dan schunnig
Wie noemt zijn zoon nu ‘zeewier’? Nou, zijn moeder Maybelle. Mag het nu net haar kroeg zijn waar we Seaweed al zijn dansmoves heeft geleerd. Tijdens het nablijven showed hij wat hij allemaal in zijn mars heeft. Het kan, want de docenten hebben ook geen zin om heel de tijd bij ‘de afvoerput’ van het volk te blijven zitten. Al snel plaatst hij het apparaat op één van de tafeltjes, om vervolgens zelf met zijn voeten van de vloer te komen. Mensen gaan mee en er heerst een vrolijke stemming. De sfeer is ongebruikelijk, eentje die je niet overal tegenkomt. Vrolijk, maar volks. De muziek die door het muziekapparaat komt is niet de meest gebruikelijke muziek die iedereen zou draaien, aan de muziekkeuze te horen komen de mensen in het nablijflokaal duidelijk van de straat. Dit is ook te zien aan de dansmoves die Seaweed erop loslaat. Al snel doet hij een dansje dat hij As The World Turns noemt. “Die wil ik je ook wel leren, hoor. Ik gebruik deze om de andere sekse aan te trekken.” Dan danst hij richting de muziekspeler. Wanneer de muziek harder wordt gezet, merk je dat alle mensen in het lokaal lijken op te bloeien.
Het is duidelijk dat alle mensen binnen het nablijflokaal een zware dag achter de rug hebben. Voordat Seaweed de kamer binnen kwam, steunden en kreunden ze over hoe oneerlijk ze wel niet werden behandeld tegenover de rijke mensen. Seaweed weet daarentegen met een brede grijns op zijn gezicht de mensen flink op te vrolijken. “We hebben het niet makkelijk. Elke dag moeten we knokken om niet door iedereen aan de kant te worden gezet.” Hij vindt het daarom maar des te belangrijker om een feestje van het leven te maken. “Ik denk dat ik dat van mijn steun en toeverlaat heb: mijn moeder Maybelle.” Seaweed geeft aan dat hij zijn moeder al zijn hele leven als een rolmodel ziet. “Ma heeft altijd overal voor moeten knokken, maar daar werd ze alleen maar sterker van. Ze zingt nu zelfs in de Corny Collinsshow. Het is door haar dat ik nu op Mayday op de nationale televisie mag dansen. Dat zie je niet veel mensen van onze stand nadoen.”
De tijden lijken daarentegen te veranderen. Onder leiding van Seaweed komen de leerlingen helemaal los in het nablijflokaal. Het wordt steeds duidelijk dat hier ook echte talenten tussen zitten, die met gemak de plaats van enkele Corny Collins-meiden hadden kunnen innemen. “Gooi die heupen maar los!”, roept Seaweed naar de dames.
In de huid van Seaweed kruipen
De rol van Seaweed wordt vertolkt door Bernard O’Herne. Dit is zijn eerste jaar bij theatergroep Manteau, maar voor hem voelt het alsof hij al jaren met de groep meespeelt. “Het is een erg hechte groep spelers en dat maakt het dan ook erg leuk om met deze mensen samen te repeteren.” Hij merkt dat hij veel steun haalt uit andere spelers om uiteindelijk het beste uit hemzelf naar boven te kunnen halen wanneer hij straks Seaweed op de planken neerzet. Die steun heeft hem erg geholpen met het ontdekken van zijn personage. “Ik leer veel over mijn personage. Ergens is Seaweed een enorme flirt. Aan de andere kant best kinderlijk en in voor een lolletje.”
